PRZEMOC WOBEC MĘŻCZYZN

MĘŻCZYŹNI TAKŻE BYWAJĄ OFIARAMI: JAK ROZPOZNAWAĆ I JAK RADZIĆ SOBIE Z NADUŻYCIEM

Artykuł pt. „Men Are Victims Too: Recognizing and Dealing With Abuse” psychoterapeuty Jordan'a Kozey'a opublikowany 22.03.2015 na portalu „:Good Men Project” w moim przekładzie.
a pod nim:
 „Jak rozpoznać przemoc domową wobec mężczyzn” – artykuł z wiodącej kliniki amerykańskiej – Mayo Clinic;
(warto także popatrzec na kwestię obwiniania w kontekście nadużycia link tutaj)

Nadużycie ma wiele twarzy. Wśród nich wiele jest takich, których mężczyzna nie rozpoznaje.

Wielu mężczyzn, jak na przykład ja sam, nie zdaje sobie sprawy z tego, że są lub byli obiektem nadużycia. Wielu mężczyzn pamięta tylko niektóre wspomnienia. Pamiętają dobre momenty, bliskość w łóżku i chwile, gdy ich partner/ka powiedziała, że świetnie potrafią naprawiać klamki. Mężczyźni potrafią być wspaniałymi chłopcami do bicia. Ich największa siła przejawia się w wytrwałości w sytuacji konfliktu i przemocy.

Kiedy są dziećmi i gdy dojrzewają uczą się zmuszać ciała do wysiłku większego niż ich możliwości po to, by zdobyć gola dla drużyny lub, jak to mężczyźni, przez długie godziny zmuszają się do ciężkiej pracy przy biurku nawet wówczas, gdy ich dusza woła o wytchnienie. Tolerancja i przyzwyczajenie zyskują władzę nad szacunkiem do samego siebie. Przypominanie sobie i odczuwanie jest dla nich niczym obce wyznanie wiary.

Najbardziej podatnymi na nadużycie są tacy mężczyźni, którzy dorastali myśląc że, aby być kochanym, trzeba zadowalać innych, którzy mieli rodziców z problemem alkoholowym lub uzależnieniem, albo tacy, którzy z chwilą, gdy zostali opuszczeni przez rodzica czy opiekuna uznali, że to była ich wina. Stają się ludźmi umilającymi innym życie, słodziakami wyczulonymi na najmniejszy objaw dezaprobaty. Ta, najgłębsza z ran staje się żyznym polem dla osobowości narcystycznych lub borderline (osobowości pograniczne), które wkradają się, chętnie wykorzystują tę ranę dla swoich celów.

Aby wspiąć się do góry i zwrócić na siebie uwagę, "wykwalifikowane ofiary" potrzebują kogoś - np. chłopca do bicia. Chłopiec do bicia będzie to tolerował, gdyż dzięki takiej sytuacji zyskuje płytką akceptację oraz dostaje własną wersję fałszywej miłości. Większość mężczyzn ma ogromne trudności z przypomnieniem sobie sytuacji, gdy byli okropnie traktowani. Oni po prostu nie myślą o strasznym postępowaniu, ale o tym, jak coś naprawić lub, jak uciec.

Osobowości narcystyczne oraz borderline lub - jak je nazywam - wykwalifikowane ofiary, to osoby, które zostały zranione w taki sam sposób jak "słodziaki", być może w jeszcze poważniejszym (w sensie nadużycia) stopniu, ale które poradziły sobie i ukształtowały się w inny sposób. To mogą być zarówno mężczyźni jak i kobiety. Są przeciwieństwem "słodziaków". Nigdy nie stać je/ich na przeprosiny, są super-krytyczne w stosunku do innych ludzi oraz zostały wirtuozami manipulacji.

"Wykwalifikowane ofiary" są najbardziej skłonne do nadużyć. Oto niektóre ze sposobów nadużywania, jakich doświadczyłem oraz poznałem z relacji innych mężczyzn.

„Wykwalifikowane ofiary” (skilled victim) będą:

• Uwodzić spełniając w pełni jego potrzeby seksualne, aż do chwili, gdy on nie zaangażuje się w pełni; następnie seks będzie dawkowany, z przerwami, bez reguł, aby osiągnąć to, czego od niego chcą. Mężczyzna będzie zawsze przepraszać, sądząc, że uczynił coś niewłaściwego przez co te dobrodziejstwa zostały mu odebrane. To jest nadużycie. Wynoś się stamtąd.
• 
  
• Natychmiastowo zapadać na różne choroby tuż przed tym, jak ich mężczyzna ma wyjechać, aby zyskać trochę przestrzeni, spędzić czas z przyjaciółmi, udać się na samotną wyprawę albo na służbowy wyjazd. Super ofiary będą go potem obwiniać i zawstydzać za to, że pozostawił je w chorobie i cierpieniu.
• 
  
• Nadużywać werbalnie, kastrować słowami podważając jego męskość i troskę o samego siebie. Wykwalifikowane ofiary nienawidzą jak ludzie troszczą się o siebie, ponieważ same nie są do tego zdolne i najprawdopodobniej były karane za coś podobnego. Wykwalifikowana ofiara jest niezdolna do kompromisu, wrażliwości lub autentyczności. Albo zrobisz to, czego ona chce, albo zrobi wszystko, co w jej mocy by przypiąć ci etykietkę oprawcy.
• 
  
• Już po kilku tygodniach stają się ekspertkami w mówieniu dokładnie tego, co mężczyzna chciałby usłyszeć Będą go wywyższać, a on poczuje się cesarzem we własnej skórze. Ale z chwilą, gdy wykwalifikowana ofiara już się zadomowi, wszystkie jego atuty, jakby pod wpływem wolno działającej trucizny zostają poddane próbom i neutralizacji, zwłaszcza, gdy nie współgrają z koniecznością ukojenia samych siebie i/lub zyskania pełni uwagi przez wykwalifikowane ofiary.
• 
  
• Będą bez końca mówić o wspólnym życiu aż do śmierci, o tym, jak chciałyby się wspólnie zestarzeć, ale już chwilę później wbiją w ciebie kły, za to, że włożyłeś rzeczy do niewłaściwej szuflady. Mężczyzna będzie rozdzierany pomiędzy idealizacją a degradacją. To jest nadużycie. Daj modliszkom coś innego do jedzenia.
• 
  
• Opróżnią konto mężczyzny głosząc miłosne zapewnienia, po czym oskarżą o zbyt niskie dochody. Jeśli sprawy nie będą szły po ich myśli lub, gdy spotkają się z konfrontacją zaciekle zaatakują osłabionego i zmęczonego mężczyznę (który spracował się, by dostarczyć środków do życia), po czym obwinią go o brak energii.
• 
  
• Zaczną kłótnie z członkami rodziny mężczyzny, jego przyjaciółmi i innymi mężczyznami, a jeśli on nie weźmie ich strony, będą go kamieniować a jego lojalność zostanie zakwestionowana. Czasami będą prowokować innego mężczyznę aż do granic rękoczynu domagając się zarazem obrony ich honoru. To jest nadużycie. Opuść to miejsce.
• 
  
• Będą inicjować cykl nadużycia w nocy nie dając mu zasnąć lub będą doprowadzać go do orgazmów aby poczuł się osłabiony i zdezorientowany. Jeśli on przyzna się, że lubi orgazmy, to stwierdzą, że to patologia. Kontrola snu i seksu to powszechna taktyka nadużycia. Wykwalifikowane ofiary osłabiają zdolność mężczyzny do bycia obecnym, do trafnego osądu i sprzeciwiają się wszystkiemu, co nie wiąże się z planami ofiar
• 
  
• Kiedy w końcu mężczyzna stanie w swojej obronie i odmówi dalszego poddawania się karom, wykwalifikowana ofiara może być na tyle zdesperowana, że zaatakuje mężczyznę, po czym rozgłosi wszem i wobec, że została nadużyta. Mogą odbierać dzieci i wykorzystywać to domniemane „nadużycie” jako argument, by nie dopuszczać do kontaktów dzieci z ojcem, po czym zwracają się do następnych „celów” (często są nimi dzieci).
  Ta lista w żadnej mierze nie jest wyczerpana.

◊♦◊

Będąc nadużywanym mężczyzną skarżyłem się i przepraszałem. Im bardziej ujawniałem ich zachowanie tym sytuacja stawała się gorsza. W końcu, z chwilą gdy opuściłem błędny taniec ofiary i oprawcy, odkryłem takie oto skarby:

Jako osoba nadużyta mówię ci, żebyś jeszcze bardziej podążał swoją ścieżką, realizował własne pasję oraz wziął odpowiedzialność za swe talenty. Aby poczuć się kochaną, wykwalifikowana ofiara zrobi wszystko aby zniszczyć twoje zdolności i pasje.

Nie poddawaj się

Zdrowa osoba będzie szanować twoje granice, poczuje się z nimi bezpieczniej i w ich obrębie będzie mogła uzdrowić swoje wnętrze.

Wykwalifikowana ofiara jest w istocie zewnętrzną reprezentacją szkód jakie wyrządzasz sam sobie przepraszając za rzeczy, za które nie powinieneś przepraszać, bujając się pomiędzy wszystkimi wymuszonymi "Tak" i "Nie" oraz niwecząc własne marzenia by  sprawić jej satysfakcję. Obudź się. Powinieneś przepraszać wyłącznie za to, że nie jesteś sobą. Znajdź drogę do bycia Sobą.

Dowiedz się czegoś o wtórnych korzyściach.

Te korzyści sprawiają, że spotykasz właśnie takie partnerki. Uzyskujesz korzyść z tego, że nie jesteś sam dla siebie bohaterem – podejmujesz ogromną odpowiedzialność. Odłącz się od kroplówki, wyjdź z łóżka i powstań. Jeśli nadal będą chciały podciąć ci skrzydła, opuść je.

• Mężczyźni, którzy działają z poziomu serca, udaremniają wszelkie nadużycia.  Bez najmniejszych wątpliwości uwierz w to, że co jest dobre dla ciebie jest dobre dla naszej planety. Jest seksowne.
• 
  
• Wykwalifikowane ofiary nie wiedzą kim są. Ich oskarżenia i obelgi mówią w istocie o tym, jak się czują same ze sobą a ich samoocena to w rzeczywistości pozytywne cechy zapożyczone od Ciebie.
• 
  
• Opuszczenie związku tego typu wymaga przeżycia żałoby. Naucz się płakać, dołącz do męskiej grupy i zacznij robić to, czego zawsze pragnąłeś – dla samego siebie.
• 
  
• Sytuacja nadużycia nie jest powodem do tego by pozostawać w sytuacji ofiary i narzekania. Jeśli będziesz w tym tkwić nadal, sam staniesz się wykwalifikowaną ofiarą! Proszę nie rób tego.
• 
  
• Jeśli twoje dzieci były świadkami nadużycia, to opuszczenie takiej sytuacji i stanięcie za sobą stanie się dla nich inspiracją do tego, by również powstały. Nigdy nie należy oczekiwać, że wykwalifikowana ofiara się zmieni, tym niemniej, jako faktyczna ofiara powinieneś oczekiwać zmian w sobie. Na pewnym poziomie nadużycie potrafi obudzić cię do działania wypełnionego duchową motywacją.
• 
  
•     Jeśli ty (lub inny mężczyzna) borykasz się z podobnymi problemami, proszę skontaktuj się ze mną ...

 (źródło: http://goodmenproject.com/featured-content/men-are-victims-too-recognizing-and-dealing-with-abuse-wcz/)


O szkodliwych i mierzalnych efektach pozostawania w sytuacji długotrwałej przemocy ze strony "skilled victim" (wykwalifikowanej ofiary) na układ nerwowy zobacz: 
https://thepowerofsilence.co/narcissistic-abuse-can-lead-to-brain-damage-neuroscientists-warn/

„Jak rozpoznać przemoc domową wobec mężczyzn” – artykuł z wiodącej kliniki amerykańskiej – Mayo Clinic;

Przemoc wobec mężczyzn może przybierać wiele form włącznie z przemocą emocjonalną, seksualną, rękoczynami oraz groźbami związanymi z przemocą. Może się wydarzyć w związku heteroseksualnym oraz w związku osób tej samej płci.

Zdiagnozowanie przemocy wobec mężczyzn może nie być łatwe. Na początku związku partnerka może wydawać się oddana, hojna i troskliwa, co jednak z czasem okazuje się być kontrolujące i zagrażające. Początkowo nadużycie może pojawiać się w formie pojedynczych incydentów, Twoja partnerka może przepraszać i przyrzekać, że to się nigdy nie powtórzy.

Przemoc domowa może ujawniać się także wówczas, gdy twoja partnerka:

• Wyzywa cię lub poniża
• Ogranicza ci możliwość pracy lub nauki
• Uniemożliwia ci widywanie się z członkami rodziny lub z przyjaciółmi
• Stara się kontrolować na co wydajesz pieniądze, dokąd chodzisz i w co się ubierasz
• Jest zazdrosna lub zaborcza albo ciągle oskarża cię o nielojalność (i/lub niewierność)
• Wpada w gniew po alkoholu
• Grozi ci przemocą lub bronią
• Uderza, kopie, popycha, dusi albo w inny sposób rani ciebie twoje dzieci i zwierzęta.
• Zmusza cię do seksu lub do angażowania się w czynności seksualne wbrew twojej woli
• Oskarża cię o jej gwałtowne zachowania lub mówi, że na nie zasługujesz

Dzieci i akty nadużycia

Przemoc domowa oddziałuje na dzieci nawet wówczas, gdy są wyłącznie jej świadkami. Jeśli masz dzieci, pamiętaj, że obserwowanie przemocy domowej zwiększa ryzyko rozwoju problemów rozwojowych, zaburzeń psychicznych, problemów w szkole, zachowań agresywnych i obniżonego samopoczucia. Możesz się obawiać, że szukanie pomocy może pogorszyć twoją sytuację oraz twoich dzieci lub może prowadzić do rozpadu rodziny. Ojcowie mogą się dodatkowo obawiać, że nadużywająca partnerka będzie próbowała odseparować go od dzieci. Tym niemniej uzyskanie pomocy jest najlepszym sposobem, aby ochronić swoje dzieci – i siebie.

Przemoc domowa może doprowadzić cię do depresji i stanów lękowych. Możesz częściej sięgać po alkohol lub lekarstwa oraz angażować się w przypadkowe związki seksualne. Ponieważ tradycyjnie uważa się, że mężczyźni są silniejsi od kobiet, to będzie ci znacznie trudniej zgłosić przypadek przemocy domowej, gdyż może się to wiązać ze wstydem. Możesz się także obawiać tego, że stopień nadużycia zostanie pomniejszony tylko z tego powodu, że jesteś mężczyzną.

Jeśli zaczniesz szukać pomocy, możesz także zauważyć, że istnieje stosunkowo mało informacji i miejsc pomocy dla męskich ofiar przemocy domowej. Służba zdrowia może powątpiewać w to, że twoje rany powstałe w wyniku przemocy domowej, co jeszcze bardziej utrudni ci dzielenie się tym problemem z innymi. Możesz bać się tego, że mówiąc komuś o nadużyciu spotkasz się z oskarżeniem że sam sobie szkodzisz. Taka pomoc jest możliwa.

Zacznij od tego, że komuś opowiesz o nadużyciu, przyjacielowi, krewnemu, lekarzowi czy innej bliskiej osobie. Początkowo będzie ci trudno o tym mówić. Jednak najprawdopodobniej odczujesz ulgę i otrzymasz bardzo potrzebne wsparcie. (źródło: http://www.mayoclinic.org/healthy-living/adult-health/in-depth/domestic-violence-against-men/art-20045149?pg=1)

z polskich źródeł znalazłem także stosunkowo nowe opracowanie - z portalu ABC Zdrowie - link-klik 

2. Agresja kobiet

Jakie zachowania żony można uznać za patologiczne? Przemoc domowa ma miejsce wtedy, gdy partnerka próbuje zdominować fizycznie lub psychicznie męża, używając gróźb, szantażu, przewagi fizycznej, majątkowej lub emocjonalnej, co prowadzi do krzywdy cielesnej, cierpienia, bólu oraz narusza prawa, godność i dobra osobiste partnera. Do cech charakterystycznych dla przemocy domowej zalicza się poniższe elementy:

• przemoc jest intencjonalna – zamierzone działania w celu kontroli i podporządkowania ofiary;
• siły są nierównomierne – ofiara jest słabsza, sprawca – silniejszy; przewaga sił może mieć nie tylko charakter fizyczny, ale też psychiczny, emocjonalny czy finansowy;
• przemoc narusza prawa i dobra osobiste – każdy rodzaj agresji godzi w prawo do nietykalności fizycznej, szacunku czy godności;
• przemoc powoduje cierpienie i ból – zdolność do samoobrony ofiary maleje, np. ze względu na obrażenia fizyczne, rany, sińce, ale też wyczerpanie psychiczne.

3. Przejawy przemocy ze strony kobiety

Przemoc domowa to przestępstwo znęcania się nad rodziną, które na mocy artykułu 207 Kodeksu karnego jest ścigane z urzędu, a więc do wszczęcia postępowania nie jest konieczne złożenie skargi przez pokrzywdzonego. Komenda Główna Policji i Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych wprowadziły od 1998 roku procedurę „Niebieska Karta”, która określa sposób postępowania podczas interwencji w przypadkach przemocy domowej. Jakie zachowania kobiety świadczą o tym, że dopuszcza się ona przemocy wobec męża?

• Izolowanie partnera – podsłuchiwanie lub blokowanie rozmów telefonicznych, ograniczanie lub uniemożliwianie spotkań z przyjaciółmi czy rodziną.
• Taktyka nacisków – grożenie odejściem od partnera, zabraniem mu dzieci, dąsanie się, obrażanie, straszenie, że popełni się samobójstwo.
• Agresja słowna – destruktywna krytyka, ubliżanie, drwiny, krzyki, wyzwiska, obelgi, werbalne groźby, oskarżenia, pomówienia, plotki.
• Przemoc fizyczna – popychanie, ściskanie, policzkowanie, szczypanie, drapanie.
• Przemoc seksualna – zmuszanie do odbycia stosunków seksualnych, upokarzające traktowanie partnera podczas seksu, wyśmiewanie się z jego niesprawności seksualnej, chłód emocjonalny.
• Brak szacunku – permanentne upokarzanie ofiary, lekceważenie go, odmawianie udzielenia pomocy, wydzielanie pieniędzy.
• Nękanie partnera – zawstydzanie go przed innymi ludźmi, śledzenie, kontrola ofiary, otwieranie jego prywatnej korespondencji, monitorowanie jego kontaktów z innymi ludźmi.
• Nadużycie zaufania – notoryczne kłamstwa, zdrady, niedotrzymywanie obietnic, łamanie wspólnych ustaleń, okazywanie zazdrości.
• Groźby – zastraszanie partnera, tłuczenie przedmiotów, agresywna gestykulacja.
• Wypieranie się przemocy – obietnice poprawy, błaganie partnera o przebaczenie, obwinianie męża za napady złości („Sprowokowałeś mnie do takiego zachowania”), zaprzeczanie, że w ogóle dopuściło się agresji na partnerze.

Stereotyp miłej, empatycznej, emocjonalnej, czułej i dobrej kobiety nie współgra z możliwością dokonania przez nią jakiegoś przestępstwa, dlatego często przemoc wobec męża zostaje zignorowana, bo nie mieści się w kategoriach percepcji większości społeczeństwa. Badania wykazują, że przemoc wobec mężczyzn najczęściej ma charakter przemocy psychicznej (poniżenia, wyzwiska, obelgi).

Kobiety są fizycznie słabsze, więc rzadziej stosują przemoc fizyczną, być może z obawy przed rewanżem ze strony partnera. Jeśli już atakują, to najczęściej policzkują. Małżonki częściej też stosują bardziej wyrafinowane formy przemocy, jak manipulacja czy szantaż emocjonalny. Skutki są jednak podobne – zarówno u kobiet, jak i mężczyzn przemoc psychiczna może prowadzić do zespołu stresu pourazowego PTSD, wyczerpania psychicznego lub depresji.

Dzisiaj natknąłem się na badania - statystykę dotyczącą polskich uwarunkowań w omawianym kontekści - wklejam z artykułu:

"A taką wiedzę mamy już w Polsce:

Wykazano także, że kobiety równie często jak mężczyźni inicjują przemoc w związku partnerskim, a częściej niż mężczyźni biją dzieci i znęcają się nad nimi. [Analiza dostępnego materiału z zakresu stosowania przemocy przez kobiety w związkach intymnych i rodzinnych z lat 1979 – 2002. Vol.LX, suppl. XVI, 300 SECTIO D 2005 Katedra i Klinika Psychiatrii Akademii Medycznej w Kierownik jednostki: Prof. dr hab. n. med. M. Masiak Marta Makara-Studzińska, Renata Turek, Sylwia Kołodziej]
Mężczyźni niemal równie często jak kobiety deklarują, że byli uderzeni przez partnerkę, jednak kobiety częściej przyznają, że były wielokrotnie bite. Jeśli chodzi o płeć osób przyznających się do rękoczynów, nie widać znaczących
różnic. Kobiety nawet nieco częściej niż mężczyźni przyznają, że podczas kłótni uderzyły partnera (12% wobec 10%).
Mężczyźni częściej niż kobiety skarżą się, że doświadczyli wyzwisk i ograniczenia kontaktów z rodziną i znajomymi. Natomiast kobiety nieco częściej twierdzą, że zdarza się, iż ich partnerzy poniżają je i wyśmiewają.
Co dziewiąta kobieta (11%) i co dziesiąty mężczyzna (10%) żyjący w stałych
związkach doświadczali przemocy fizycznej ze strony swoich partnerów, a co piąty
mężczyzna (20%) i co szósta kobieta (16%) byli przez nich psychicznie dręczeni.
Uwzględniając obie formy przemocy można stwierdzić, że równie często doświadczały ich kobiety (21%), jak i mężczyźni (22%).
Przyzwolenie na przemoc w rodzinie

Wielu Polaków uzależnia usprawiedliwienie przemocy wobec partnera od tego, kto w związku jest ofiarą. Ponad cztery piąte badanych (84%) całkowicie potępia przemoc wobec kobiet. Co dziewiąty (11%) uważa natomiast, że czasami zdarzają się sytuacje usprawiedliwiające użycie siły wobec partnerki.

Jednak kiedy ofiarą jest mąż bądź partner, już tylko połowa ankietowanych (56%) bezwzględnie potępia takie zachowanie partnerki, a co trzeci (33%) uważa, że w pewnych okolicznościach może być ono usprawiedliwione. Czterech na stu respondentów (4%) zawsze usprawiedliwiłoby żonę lub partnerkę, która uderzy w gniewie swojego męża lub partnera."