Warsztat! Zastosowanie teorii poliwagalnej w terapii i w życiu

 
Praktyczne zastosowanie teorii poliwagalnej
w terapii i w życiu 

Wprowadzenie - poziom Intro

(Kraków, 15 - 16 czerwca 2019 )

Autonomiczny układ nerwowy "rzeźbi" nasze doświadczenia w zakresie bezpieczeństwa a także wpływa na naszą zdolność tworzenia i podtrzymywania związków, relacji, więzi ("mózg społeczny").  "Zamyka" nas przed ludźmi i światem lub "otwiera". Układy autonomiczne działają poza obszarem świadomości; automatycznie szacują zagrożenie, poczucie bezpieczeństwa i ryzyko oraz inicjują (lub blokują) działania, które pomagają radzić sobie z wyzwaniami codziennego życia.

Trauma przerywa zrównoważony i naturalny rozwój samo-regulacji układu nerwowego. Pod wpływem wydarzeń i doświadczeń traumatycznych (a w przypadku cPTSD całej ich serii) tworzą się autonomiczne wzorce ochrony zastępujące adekwatne przystosowanie oraz relacje z obiektami i światem. Teoria Poliwagalna (sformułowana przez prof. Stephena Porges'a w 1994 r.), dzięki odkryciu organizujących zasad hierarchii, neurocepcji i współregulacji, zrewolucjonizowała rozumienie funkcjonowania systemów autonomicznych. Dzięki niej zyskaliśmy konkretne narzędzie - przewodnik po neurofizjologicznych procesach mobilizacji, załamania oraz zaangażowania społecznego i potrafimy lepiej wyprowadzać naszych klientów z adaptacyjnych reakcji pozwalających funkcjonować  na poziomie przetrwania ku autonomicznie regulowanemu poczuciu bezpieczeństwa, które jest niezbędnym warunkiem odzyskania energii życiowej i skutecznej terapii.

Stosując podejście "poliwagalne", przede wszystkim kładziemy nacisk na stworzenie poczucia bezpieczeństwa bezpośrednio zwracając się do układu nerwowego - czyli na poziomie fizjologicznym.  Dopiero później otwiera się przestrzeń na powstanie "przymierza terapeutycznego". Minimalizuje się także ewentualność nieświadomego retraumatyzowania klienta w relacji terapeutycznej. Osiąga się to przez wstępną edukację oraz konkretne, stosunkowo proste ćwiczenia. Dzięki temu tak pacjent jak i terapeuta czy dowolny człowiek zyskuje znacznie większe możliwości powrotu do stanu poczucia bezpieczeństwa oraz wychodzenia ze "strefy komfortu", co pozwala doświadczać trudnych sytuacji, emocji, afektów, relacji itd. bez mrożącego efektu nadmiernej aktywacji niekorzystnych emocji. Dzięki takiemu podejściu znacznie łatwiej jest rozluźniać (i eliminować) nawykowe wzorce reakcji oraz odnajdywać pewność i poczucie bezpieczeństwa w sytuacjach związanych z działaniem, zaangażowaniem - w tym także w relacjach z innymi. Terapia poliwagalna może być częścią (jednym z narzędzi) lub całością oddziaływań terapeutycznych. Np. terapeuta może wspólnie z klientem tworzyć odpowiednie ćwiczenia wpływający na lepszą regulację układu nerwowego, które pozwolą na trwałą re-adaptację autonomicznego układu nerwowego w kierunku doświadczania poczucia bezpieczeństwa, relacji, związków oraz ze światem.

Na warsztacie uczestnicy poznają teoretyczne podstawy Terapii Poliwagalnej, a następnie doświadczalnie zastosują teorię w praktyce. 

Chociaż warsztat jest skierowany głównie do terapeutów, coachów, trenerów itp., to ogromnie skorzysta z uczestnictwa każda osoba, która w swym życiu doświadcza zbyt wielu napięć i takich trudności, z którymi nie potrafi sobie poradzić.

koszt: 500 pln, miejsce rezerwuje zaliczka 200 pln

Kiedy: 15 - 16 czerwca 2019
sob.: 10 - 18; niedz.: 9:30 - 17
Gdzie: Kraków Gdzie: ulica Krakowska 19, 31-062 Kraków, Polska --> fundacja eFKa Ip.

Osoby potrzebujące fakture - prosze o przesłanie do mnie danych f-my

prowadzący: Robert Palusiński
po 5 letnim szkoleniu w Zurychu i Polsce, w 2003 r. uzyskałem uprawnienia do prowadzenie psychoterapii i pracy z grupami w nurcie Psychologii Zorientowanej na Proces.
Jestem także fanem "dziadka" mojej modalności - która wywodzi się z analizy jungowskiej - i stosuję podejście Junga w terapii.
Zastosowania terapii poliwagalnej uczę się od Deb Dany - bliskiej współpracowniczki S. Porges'a (współautorki jego książki "Clinical Application of the Polyvagal Theory" ) i z powodzeniem wprowadzam te założenia oraz techniki od 2018 r. w mojej praktyce.
Prowadzę bloga: https://robertpalusinski.blogspot.com/


Co będzie na warsztacie:

Nauka i wiedza o po-łączeniu (więziach wewnętrznych)

• Zrozumienie organizacyjnych zasad Teorii Poliwagalnej
• Neurofizjologia poczucia bezpieczeństwa i przetrwania
• Jak układ nerwowy kształtuje doświadczenie fizyczne (cielesne) i psychiczne
• Wyzwanie: "zauważ i nazwij" - Wprowadzenie do mapowania autonomicznego układu nerwowego
• Nauka i tworzenie  mapy osobistego profilu autonomicznego układu nerwowego

Wzorce tworzenia związków/relacji i systemów obrony 

• Neurocepcja: definicja i jej wpływ na życie
• Ewolucja Systemu  Zaangażowania Społecznego 
• Wysyłanie wskazówek/informacji o poczuciu bezpieczeństwa
• Śledzenie zmian stanu w układzie autonomicznym
• Identyfikacja "wyzwalaczy" i "prze-błysków"

Płynność i swoboda w poruszaniu się po ścieżkach autonomicznych

• Zakotwiczenie w trzewnej (wewnętrznej/ventral) części nerwu błędnego
• Uzdrawianie efektów nadmiernej stymulacji grzbietowej części nerwu błędnego 
• Bezpieczne funkcjonowanie w warunkach aktywizacji/mobilizacji układu współczulnego
• techniki: SIFT i "delektowanie się"
• Tworzenie i budowanie umiejętności współ-regulacyjnych

P.S.

Niektóre osoby łączą teorię poliwagalną bezpośrednio z pracą z traumą -  szczególnie w nurcie SE (Somatic Experiencing).

Jednak teoria poliwagalna ma o wiele szersze zastosowanie - generalnie w komunikacji-interakcjach, zaburzeniach lękowych, depresji, anhedonii,  pracy z symptomami innymi niż wywołanymi traumą, w pedagogice a także w sporcie, pracy z uzależnieniami, opieka osób po zawałach itd..
Jakkolwiek jak najbardziej t. poliwagalna jest bardzo przydatna w pracy z traumą w różnych modalnościach, to jednak jest to podejście i koncepcja całkowicie niezależna  od SE (Somatic Experience).

Prace Porges'a - badania nad paradoksem funkcjonowania nerwu błędnego i sformułowaną dzięki tym badaniom teorią poliwagalną zaczęły się już w roku 1966 r. (1969 pierwsza publikacja) i w latach 1970-tych do 1997 Porges opublikował b. dużo artykułów na ten temat.

Sama, skonkretyzowana koncepcja teorii poliwagalnej została opisana i opublikowana 8.10.1994 r. w: Porges SW. "Orienting in a defensive world: Mammalian modifications of our evolutionary heritage. A Polyvagal Theory." Psychophysiology 32:301-318- ) ...
Porges przyznaje, że potrzebował 10 lat na stanowisku profesora - aby ugruntować się w swojej teorii i odważyć się "puścić" do druku tę całkowicie nową koncepcję (za: "The Pocket Guide to Polyvagal Theory") .

Bezpiecznie zatem można stwierdzić, że teoria poliwagalna była już sformułowana przed 1984 rokiem.
Pierwsza publikacja w formie książki - wykraczająca poza czasopisma medyczne, to "The Polyvagal Theory: Neurophysiological Foundatons of Emotions, Attachment, Communication, and Self-Regulation" (2011)