Światopogląd i neutralność teraputki/y

Pewien znajomy poruszył na jednej z list dyskusyjnych ciekawe zagadnienie:

Neutralność światopogladowa terapeuty to bardzo ciekawy temat. Bo np. czy zgodzimy sie na prace z pacjentem który chce lepiej sobie radzić ze stresem w sytuacji, kiedy kradnie? A czy np. z osobą, która chce rozwodu w sytuacji, gdy jego zona urodziła dziecko? Albo przychodzi para które chce lepiej przejść przez sytuacje aborcji? To sa trudne sprawy etyczne, jednak wg. mnie nie chodzi o to, aby terapeuta nie miał swiatopogladu. Niedawno mielismy tego przykład - przyjechał do Polski terapeuta, który chce leczyc homoseksualizm. Tłumaczył, ze tylko wtedy, gdy jest to homoseksualizm egodystoniczny. W zasadzie - to czemu nie, jesli robi to swiadomie, i informuje o swoim pogladzie pacjenta (pod warunkiem, że nie podkresla, ze jest to jedyny słuszny poglad)? Ale zaraz możemy isc dalej i stwierdzić, że jesli terapeuta nie ma nic przeciwko kradziezy, to zrobi trening radzenia sobie ze stresem dla złodziei. Zreszta - w kryminałach takie programy sie robi:)Gdzie przebiega granica w tych sprawach?

Co sprawiło, że odpowiedziałem taką refleksją – a właściwie kilkoma :) ...

Wydaje się, że czasami bardzo korzystne jest założenie analityczne, czyli postrzegania życia i zdarzeń "jak sen".

Czy nikt z nas nie śnił o kradzieży albo nie "zwinął" ze sklepu batonika? Albo nie miał dość związku i chciał rozwodu - nawet zaraz po urodzeniu dziecka? Lub nie miał fantazji, snów czy sytuacji około-aborcyjnych ?

W tym ujęciu, z  punktu widzenia terapeuty:  kradniesz czy nie kradniesz jest OK -- w końcu wszyscy w jakimś zakresie jesteśmy złodziejami,  -- np. mogę kraść dla siebie zbyt dużo czasu, który w danej chwili może należeć się najbliższym/innym.

"Rozwodzę się" w każdej chwili, gdy mam fantazje o alternatywnym życiu w innej rzeczywistości niż jestem i z innymi ludźmi -- kto takich fantazji nie ma?

I dokonuję aborcji za każdym razem, gdy myślę: "kurczę, gdyby nie ta decyzja (lub 'wpadka') to moje życie wyglądałoby inaczej (w sensie 'lepiej')".

Powyższe pozwala na:

a.) empatyzowanie ze złodziejem, rozwodnikiem i aborcjonistą (wiedząc że takie same pierwiastki w nas drzemią)

a w związku z tym na:

b.)  nie-ocenianie czyli moralizatorstwo, bo takie coś od razu skazuje nas na (zazwyczaj nieświadome) "pranie mózgu" pacjenta, a nie na terapię w ujęciu humanistycznym

Więc traktując powyższe zdarzenia w ramie "jak sen" proponuję pracę podobną jak np. w tendencjach samobójczych (w końcu w snach nieraz "giniemy"!) czyli: jak możesz się najskuteczniej "się zabić", nie uszkadzając swego ciała? Co i skąd moglibyśmy najwspanialszego ukraść i jak ten 'skarb' wnieść w codzienne życie? (Wszak bohaterowie mitów, bajek i filmów -- wciąż, i to masowo kradną skarby /czyli biorą nie-swoje/  !!! ) 

Jak "rozwieść się" ze stanem, skryptem, który mi już nie odpowiada w związku?

W stosunku do  jakiego/którego aspektu mojego rodzicielstwa (bądź życia?) dokonać aborcji !!! (Co warto 'zdusić w zarodku')

a co do zdania:

"Ale zaraz możemy isc dalej i stwierdzić, że jesli terapeuta nie ma nic przeciwko kradziezy, to zrobi trening radzenia sobie ze stresem dla złodziei."

Usiadłem sobie z powyższym na chwilę i zauważyłem, jak przebiegła mi chyba setka filmów z bohaterami-złodziejami (począwszy od Arsena Lupin do Mission: Impossible) i jak duża część mnie sympatyzuje z głównym bohaterem - złodziejem będącym w opozycji do władzy. I też  rodzi mi się automaytycznie  refleksja: czy w potencjalnej pracy ze złodziejem coś we mnie nie sympatyzowało by za bardzo ze stanowiskiem będącym  "w opozycji" do władzy...

Ale to już zupełnie inny temat "zakażania" się "nie-etycznością", o czym z kolei pięknie opowiadają  wszystkie filmy i mity o wampirach  oraz "paktach z diabłem"   ...  :)))