SEN CZĘSTO ZABURZA NASZE ILUZJE...

Niesamowity Dali: "Miękka konstrukcja z gotowaną fasolką - przeczucie wojny domowej", 1936


Kiedy nie dostrzegamy (pochodzących zazwyczaj od naszych bliskich) sygnałów, że może warto się zreflektować i coś w sobie i/lub w naszych relacjach zmienić, kiedy jesteśmy zanadto zahipnotyzowani naszym procesem pierwotnym (czyli tym, co nasze "ego" uważa za słuszne, ważne, ustalone i niezmienne, tym jak się określamy i wyrażamy w codziennym, "zwyczajnym" życiu) , to często zdarza się tak, że z pomocą przychodzi sen...

Jung jakże ładnie i trafnie to określił:

„Sen obrazuje wewnętrzną sytuację człowieka śniącego – sytuację, której prawdziwość i rzeczywistość w ogóle nie zostaje uznana przez świadomość, a jeśli nawet, to z wielkimi oporami… Sen to uzewnętrznienie arbitralnego, niezależnego od wpływu świadomości, nieświadomego procesu psychicznego, przedstawiającego prawdę i rzeczywistość takimi, jakimi one są; nie takimi, jakimi się wydają, ani nie takimi, jakimi powinny być zgodnie z pragnieniami pacjenta, ale takimi, jakimi są."

Np. możesz mieć sen o tym, że jest wojna i strzelają do ciebie, a ty się ukrywasz i oczywiście boisz się, że twoje "ego snu" występujące w śnie zostanie zabite lub co najmniej uszkodzone. Jestem przerażona/y i budzisz się zlana/y zimnym potem. Ktoś CIE usiłował zabić!!!
Wówczas możesz opowiedzieć partnerce/owi ów sen, a ona na przykład odpowie, że jedna część ciebie chce zastrzelić inną, i że właśnie weszła z tą "zastrzeliwaną" na wojenną ścieżkę. Możesz się wówczas oburzyć -- tak (między innymi) działają mechanizmy obronne usztywniające i chroniące "ego" czyli proces pierwotny twej tożsamości.
Ba! Możesz nawet sam zaatakować partnerkę - krzycząc: "co za bzdury wygadujesz o moim śnie !!! I to jeszcze takim autorytarnym i pewnym siebie tonem!"
W taki sposób może i obronisz swój "status quo" (czy też chwilowy status ego), ale sen na dłuższą metę okaże się zdecydowanie silniejszy -- bo oto już wszedłeś na wojenną ścieżkę. Masz wojnę, tyle, że z partnerką -- zamiast ze swoją wewnętrzną częścią, jak podpowiadała mądrość snu ...

I o tym właśnie pisze Jung: "Sen obrazuje wewnętrzną sytuację człowieka śniącego – sytuację, której prawdziwość i rzeczywistość w ogóle nie zostaje uznana przez świadomość, a jeśli nawet, to z wielkimi oporami…"

Jeśli brakuje nam świadomości -- to sytuacja lubi z "wewnątrz" przenosić się "na zewnątrz". Ale też (z drugiej strony) szanujmy nasz opór -- może czasem jest po prostu zbyt wcześnie, aby dokonywać radykalnych zmian w naszym obrazie "siebie". Może wystarczy na początek sama świadomość, że czas na zmianę/y i przygotowywanie się do tych zmian. Z drugiej strony, jeśli nieświadomość tego naprawdę radykalnie chce, to sen może się z-somatyzować i jakaś choroba lub przypadek dokona zmian "za nas" . Ciężki to i jakże trudny dylemat...



W "Śniącym ciele w związkach: Mindell ładnie pisze, że kiedy śni ci się z kimś konflikt, to możesz być pewien, że wkrótce zdarzy się on w rzeczywistości (niekoniecznie z tą osobą o której śniło się!). Czy jest to antycypacja zdarzenia? Raczej nie -- jest to kreacja naszej nieświadomości, Śniącego Ciała, które nie dzieli życia na czas snu i czas jawy. Dla Śniącego Ciała oba wymiary to tylko dwie strony tej samej, totalnej rzeczywistości ...