Jaka jest skala twojej odporności w kontekście ACE?

Jaka jest skala twojej odporności w kontekście ACE?

Poniższy kwestionariusz został opracowany przez specjalistów zajmujących się

okresem wczesnego dzieciństwa, pediatrów, psychologów i specjalistów służby zdrowia w Southern Kennebec Healthy Start, Augusta, Maine, w 2006 r. Zaktualizowany w lutym 2013 r.

System punktacji jest wzorowany na pytaniach z badania ACE. Treść pytań opierała się na szeregu badań z literatury z ostatnich 40 lat, w tym badań Emmy Werner i innych. Cel testu ogranicza się do edukacji rodziców, nauczycieli, itd. Nie został opracowany do badań czy diagnozy.

Twórcy kwestionariusza rezyliencji (odporności) Mark Rains i Kate McClinn informują, że proponowane pytania dotyczące odporności (rezyliencji) mają na celu wyłącznie zachęcenie do refleksji i rozmowy na temat doświadczeń, które mogą pomóc chronić większość ludzi (około trzy/czwarte) z wynikiem cztery (4) lub więcej doświadczeń ACE przed rozwojem negatywnych skutków. Bezpieczne wczesne dzieciństwo jest pomocne, ale nie jest konieczne. Z kolei większa liczba pozytywnych doświadczeń niekoniecznie stanowi większą ochronę.

Autorzy dodają, że pytania oparte zostały na doświadczeniach ich własnego życia i że czytelnicy mogą błędnie zinterpretować lub źle zrozumieć ich doświadczenie w zakresie ryzyka i odporności, oparte na kwestionariuszach ACE lub „Resilience" (Odporność). Aby uzyskać więcej informacji, sugeruje przeczytanie artykułu na temat zbyt wysokich ACE: Putting resilience and resilience surveys under the microscope.

Kwestionariusz RESILIENCE (odporności na dośw. ACE)

---

Proszę zakreślić najdokładniejszą odpowiedź pod każdym stwierdzeniem:

1. Uważam, że moja matka mnie kochała, kiedy byłam/em mała/y.

Zdecydowanie prawda      Prawdopodobnie prawda  Nie jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda     Zdecydowanie Nie Prawda

2. Uważam, że mój ojciec kochał mnie, kiedy byłam/em mała/y.

Zdecydowanie prawda      Prawdopodobnie prawda  Nie jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda     Zdecydowanie Nie Prawda

3. Kiedy byłam/em mały/a, inne osoby pomagały mojej matce i ojcu w opiece nade mną i wyglądało, że mnie kochały.

Zdecydowanie prawda      Prawdopodobnie prawda  Nie jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda     Zdecydowanie Nie Prawda

4. Słyszałem, że kiedy byłem niemowlęciem, ktoś z mojej rodziny lubił się ze mną bawić, co też mi się podobało.

Zdecydowanie prawda      Prawdopodobnie prawda  Nie jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda     Zdecydowanie Nie Prawda

5. Kiedy byłem dzieckiem, w mojej rodzinie byli krewni, którzy sprawiali, że poczułem się lepiej, gdy byłem smutny lub zmartwiony.

Zdecydowanie prawda      Prawdopodobnie prawda  Nie jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda     Zdecydowanie Nie Prawda

6. Kiedy byłem dzieckiem, wydawało się, że sąsiedzi lub rodzice moich przyjaciół mnie lubią.

Zdecydowanie prawda      Prawdopodobnie prawda  Nie jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda     Zdecydowanie Nie Prawda

7. Kiedy byłem dzieckiem, nauczyciele, trenerzy, liderzy młodzieżowi lub księża byli dostępni i oferowali pomoc.

Zdecydowanie prawda      Prawdopodobnie prawda  Nie jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda     Zdecydowanie Nie Prawda

8. Ktoś z mojej rodziny dbał o to, jak sobie radzę w szkole.

Zdecydowanie prawda      Prawdopodobnie prawda  Nie jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda     Zdecydowanie Nie Prawda

9. Moja rodzina, sąsiedzi i przyjaciele często mówili o poprawie naszego życia.

Zdecydowanie prawda      Prawdopodobnie prawda  Nie jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda     Zdecydowanie Nie Prawda

10. Mieliśmy zasady w naszym domu i oczekiwano, że je zachowamy.

Zdecydowanie prawda      Prawdopodobnie prawda  Nie jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda     Zdecydowanie Nie Prawda

11. Kiedy czułem się naprawdę źle, prawie zawsze mogłem znaleźć kogoś, komu ufałem i mogłam/em opowiedzieć swoje troski.

Zdecydowanie prawda      Prawdopodobnie prawda  Nie jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda     Zdecydowanie Nie Prawda

12. W młodości ludzie zauważali, że jestem zdolny i mogę realizować cele.

Zdecydowanie prawda      Prawdopodobnie prawda  Nie jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda     Zdecydowanie Nie Prawda

13. Byłem niezależny i nastawiony na sukces.

Zdecydowanie prawda      Prawdopodobnie prawda  Nie jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda     Zdecydowanie Nie Prawda

14. Wierzyłem, że można realizować się w życiu (realizować plany).

Zdecydowanie prawda      Prawdopodobnie prawda  Nie jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda     Zdecydowanie Nie Prawda

Ile z tych 14 ochronnych  czynników miałem/am jako dziecko i w młodości (młodzież)? (Ile z 14 zakreślono jako:

„Zdecydowanie prawda” lub „Prawdopodobnie prawda”?) _______

Z tych zakreślonych, ile wciąż jeszcze jest dla mnie prawdziwe? _______

Wynik badania odporności (wysoki poziom/liczba) równoważy w sporym stopniu wysoka punktację ACE…

Bardziej szczegółowa ocena/opis

Kiedy Rains (twórca testu rezyliencji/odporności) zna wynik ACE danej osoby, zadaje pytania uzupełniające, które pozwalają mu zrozumieć, w jaki sposób osoby z ACE zostały doświadczone. Nie zakłada, że ​​wszystkie ACE są problemem dla ludzi w teraźniejszości. W rzeczywistości proponuje „sumowanie liczby kategorii przeciwności, które wciąż przeszkadzają danej osobie i zastanawianie się, jak przyczyniają się do tego czynniki ochronne, zmiany życiowe i odporność”. Jego celem jest przeniesienie konwersacji z "poczucia słabości ku sile”, ponieważ ktoś z 6 punktów ACE  może mieć trudność tylko z trzema punktami ACE. Różnica między tymi liczbami „jest pewnego rodzaju miarą odporności” i taką, którą uważa za godną eksploracji.

W praktyce raczej angażuje się w „rozmowę o odporności” zamiast badać wynik odporności. Może to zaskakiwać, ponieważ w 2006 r. Rains współpracował z pediatrami, psychologami i rzecznikami zdrowia z Southern Kennebec Healthy Start w Augusta w stanie Maine w celu opracowania popularnego kwestionariusza odporności. Stworzyli go, aby zapewnić równowagę w kwestionariuszu ACE, który koncentruje się wyłącznie na traumie. Dziś sam ma wątpliwości co do swojego zaangażowania, „przepraszając za potencjalne błędne przedstawienie listy elementów kwestionariusza odporności", które pomógł skompilować, a które mogły być interpretowane jako Kwestionariusz Odporności, tak jakby dawały „Wynik (miarę) odporności ”, ponieważ „nie ma danych, które wspierają wniosek, że odporność równoważy wynik ACE. ”

(Rains) Martwi się, że sam wynik (czy to dla ACE czy odporności) może wprowadzać w błąd ludzi w takim samym stopniu jak może pomagać. Zastanawia się, czy znajomość samego wyniku ACE jest pomocna, ponieważ „sprawia, że ​​brzmi to tak, jakby to znaczyło więcej niż faktycznie jest w rzeczywistości. Podobnie, osoba z wynikiem 6 punktów ACE jest inna niż osoba z wynikiem ACE z wartością 4 - mówi. Istnieje różnica między tym, co istotne statystycznie, „o czym piszemy artykuły”, a tym, co jest istotne klinicznie, „co jest bardziej znaczące dla konkretnej osoby”.

Podkreśla, że „wysokie ACE może przyczynić się do takich (negatywnych) oczekiwań, zwłaszcza jeśli obejmują one nadużycia lub zaniedbania ze strony opiekunów. Przewlekły stres i niezdrowe próby radzenia sobie z nim same mogą w rzeczywistości prowadzić do negatywnych rezultatów, a nie tylko (wysoka) liczba ACE.”

Rains powiedział, że termin „stres toksyczny” stał się popularny, ale dokładniej byłoby powiedzieć, „Stres chronicznie niezadbany”.

Rains przytacza pracę Dr. Jack P. Shonkoff i Andrew S. Garner, pediatrów, którzy zdefiniowali stres toksyczny jako „trzecią i najbardziej niebezpieczną formę reakcji na stres”, w artykule zatytułowanym „The Lifelong Effects of Early Childhood Adversity and Toxic Stress”, opublikowanym w czasopiśmie Pediatrics w 2012 r. „Toksyczny stres może wynikać z silnej, częstej lub długotrwałej aktywizacji systemów reakcji na stres w organizmie przy braku buforującej ochrony wspierającego, dojrzałego związku”.

„Weźmy dwoje dzieci, które doświadczają takiego samego stresu”, wyjaśnia Rains. „Jedno z nich może mieć rodzica, który jest w stanie pomóc systemowi reagowania wrócić do normy, a drugie może pozostać zestresowane bez systemu wsparcia, który może ponownie poczuć się bezpiecznie. Ten przewlekły stres może prowadzić do efektów toksycznych.”

W jaki sposób efekty toksyczne mogą szkodzić dzieciom: „Uaktywnia się reakcja na stres pourazowy. Zazwyczaj mamy do czynienia z traumą i to mija. Poziom stresu wraca do normy. Kortyzol wzrasta i opada. Czujemy się dobrze. Częścią regulacji odporności dziecka jest przebywanie w związku, który może je chronić, zapobiegając stresowi i łagodząc go. Jeśli tak się nie stanie, a reakcja na stres pozostanie aktywna… jeśli poziom stresu nie opadnie, mogą wystąpić efekty toksyczne w układzie nerwowym, hormonalnym, odporności, emocjonalnym i behawioralnym ”- pisze Rains.

Obezwładnienie stresem, przy braku uspokojenia, jest tym, co pozbawia człowieka/dziecko jednego lub więcej z czterech oczekiwań: że jest bezpieczne, zdolne, kochane, a życie ma sens. Znalezienie sposobu na odzyskanie tych oczekiwań jest tym, co „odzyskanie odporności” oznacza w praktyce.

Rains nie opiera się wyłącznie na wynikach (testy ACE lub odporności), choć przyznaje, że badania przesiewowe pomagają zidentyfikować dzieci i rodziny, które mogą potrzebować wsparcia i ewentualnej interwencji.

Zamiast tego opowiada się za podejściem, które bada, na ile dana osoba czuje się bezpieczna, współczująca, zdolna i znacząca.