Jaka jest skala twojej odporności w kontekście ACE?
Poniższy
kwestionariusz został opracowany przez specjalistów zajmujących
się
okresem
wczesnego dzieciństwa,
pediatrów, psychologów i specjalistów służby zdrowia w Southern
Kennebec Healthy Start, Augusta, Maine, w 2006 r. Zaktualizowany w
lutym 2013 r.
System
punktacji jest wzorowany na pytaniach z badania ACE. Treść pytań
opierała się na szeregu badań z literatury z ostatnich 40 lat, w
tym badań Emmy Werner i innych. Cel testu ogranicza się do edukacji
rodziców, nauczycieli, itd. Nie został opracowany do badań czy
diagnozy.
Twórcy
kwestionariusza rezyliencji (odporności) Mark Rains i Kate McClinn
informują, że proponowane pytania dotyczące odporności
(rezyliencji) mają na celu wyłącznie zachęcenie do refleksji i
rozmowy na temat doświadczeń, które mogą pomóc chronić
większość ludzi (około trzy/czwarte) z wynikiem cztery (4) lub
więcej doświadczeń ACE przed rozwojem negatywnych skutków.
Bezpieczne wczesne dzieciństwo jest pomocne, ale
nie jest konieczne.
Z kolei większa liczba pozytywnych doświadczeń niekoniecznie
stanowi większą ochronę.
Autorzy
dodają, że pytania oparte zostały na doświadczeniach ich własnego
życia i że czytelnicy mogą błędnie zinterpretować lub źle
zrozumieć ich doświadczenie w zakresie ryzyka i odporności, oparte
na kwestionariuszach ACE lub „Resilience" (Odporność). Aby
uzyskać więcej informacji, sugeruje przeczytanie artykułu na temat
zbyt wysokich ACE: Putting
resilience and resilience surveys under the microscope.
Proszę
zakreślić najdokładniejszą odpowiedź pod każdym stwierdzeniem:
1. Uważam, że moja matka mnie kochała, kiedy byłam/em mała/y.
Zdecydowanie prawda Prawdopodobnie prawda Nie jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda Zdecydowanie Nie Prawda
2. Uważam, że mój ojciec kochał mnie, kiedy byłam/em mała/y.
Zdecydowanie prawda Prawdopodobnie prawda Nie jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda Zdecydowanie Nie Prawda
3.
Kiedy byłam/em mały/a, inne osoby pomagały mojej matce i ojcu w
opiece nade mną i wyglądało, że mnie kochały.
Zdecydowanie
prawda Prawdopodobnie prawda Nie
jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda Zdecydowanie
Nie Prawda
4.
Słyszałem, że kiedy byłem niemowlęciem, ktoś z mojej rodziny
lubił się ze mną bawić, co też mi się podobało.
Zdecydowanie
prawda Prawdopodobnie prawda Nie
jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda Zdecydowanie
Nie Prawda
5.
Kiedy byłem dzieckiem, w mojej rodzinie byli krewni, którzy
sprawiali, że poczułem się lepiej, gdy byłem smutny lub
zmartwiony.
Zdecydowanie
prawda Prawdopodobnie prawda Nie
jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda Zdecydowanie
Nie Prawda
6.
Kiedy byłem dzieckiem, wydawało się, że sąsiedzi lub rodzice
moich przyjaciół mnie lubią.
Zdecydowanie
prawda Prawdopodobnie prawda Nie
jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda Zdecydowanie
Nie Prawda
7.
Kiedy byłem dzieckiem, nauczyciele, trenerzy, liderzy młodzieżowi
lub księża byli dostępni i oferowali pomoc.
Zdecydowanie
prawda Prawdopodobnie prawda Nie
jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda Zdecydowanie
Nie Prawda
8.
Ktoś z mojej rodziny dbał o to, jak sobie radzę w szkole.
Zdecydowanie
prawda Prawdopodobnie prawda Nie
jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda Zdecydowanie
Nie Prawda
9.
Moja rodzina, sąsiedzi i przyjaciele często mówili o poprawie
naszego życia.
Zdecydowanie
prawda Prawdopodobnie prawda Nie
jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda Zdecydowanie
Nie Prawda
10.
Mieliśmy zasady w naszym domu i oczekiwano, że je zachowamy.
Zdecydowanie
prawda Prawdopodobnie prawda Nie
jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda Zdecydowanie
Nie Prawda
11.
Kiedy czułem się naprawdę źle, prawie zawsze mogłem znaleźć
kogoś, komu ufałem i mogłam/em opowiedzieć swoje troski.
Zdecydowanie
prawda Prawdopodobnie prawda Nie
jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda Zdecydowanie
Nie Prawda
12.
W młodości ludzie zauważali, że jestem zdolny i mogę realizować
cele.
Zdecydowanie
prawda Prawdopodobnie prawda Nie
jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda Zdecydowanie
Nie Prawda
13.
Byłem niezależny i nastawiony na sukces.
Zdecydowanie
prawda Prawdopodobnie prawda Nie
jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda Zdecydowanie
Nie Prawda
14.
Wierzyłem, że można realizować się w życiu (realizować plany).
Zdecydowanie
prawda Prawdopodobnie prawda Nie
jestem pewien Prawdopodobnie nie Prawda Zdecydowanie
Nie Prawda
Ile
z tych 14 ochronnych
czynników
miałem/am jako dziecko i w młodości (młodzież)? (Ile z 14
zakreślono jako:
„Zdecydowanie
prawda” lub „Prawdopodobnie prawda”?) _______
Z
tych zakreślonych, ile wciąż jeszcze jest dla mnie prawdziwe?
_______
Wynik
badania odporności (wysoki poziom/liczba) równoważy w sporym
stopniu wysoka punktację ACE…
Bardziej
szczegółowa ocena/opis
Kiedy Rains (twórca testu rezyliencji/odporności) zna wynik ACE danej osoby, zadaje pytania uzupełniające, które pozwalają mu zrozumieć, w jaki sposób osoby z ACE zostały doświadczone. Nie zakłada, że wszystkie ACE są problemem dla ludzi w teraźniejszości. W rzeczywistości proponuje „sumowanie liczby kategorii przeciwności, które wciąż przeszkadzają danej osobie i zastanawianie się, jak przyczyniają się do tego czynniki ochronne, zmiany życiowe i odporność”. Jego celem jest przeniesienie konwersacji z "poczucia słabości ku sile”, ponieważ ktoś z 6 punktów ACE może mieć trudność tylko z trzema punktami ACE. Różnica między tymi liczbami „jest pewnego rodzaju miarą odporności” i taką, którą uważa za godną eksploracji.
W praktyce raczej angażuje się w „rozmowę o odporności” zamiast badać wynik odporności. Może to zaskakiwać, ponieważ w 2006 r. Rains współpracował z pediatrami, psychologami i rzecznikami zdrowia z Southern Kennebec Healthy Start w Augusta w stanie Maine w celu opracowania popularnego kwestionariusza odporności. Stworzyli go, aby zapewnić równowagę w kwestionariuszu ACE, który koncentruje się wyłącznie na traumie. Dziś sam ma wątpliwości co do swojego zaangażowania, „przepraszając za potencjalne błędne przedstawienie listy elementów kwestionariusza odporności", które pomógł skompilować, a które mogły być interpretowane jako Kwestionariusz Odporności, tak jakby dawały „Wynik (miarę) odporności ”, ponieważ „nie ma danych, które wspierają wniosek, że odporność równoważy wynik ACE. ”
(Rains)
Martwi się, że sam wynik (czy to dla ACE czy odporności) może
wprowadzać w błąd ludzi w takim samym stopniu jak może pomagać.
Zastanawia się, czy znajomość samego wyniku ACE jest pomocna,
ponieważ „sprawia, że brzmi to tak, jakby to znaczyło
więcej niż faktycznie jest w rzeczywistości. Podobnie, osoba z
wynikiem 6 punktów ACE jest inna niż osoba z wynikiem ACE z
wartością 4 - mówi. Istnieje różnica między tym, co istotne
statystycznie, „o czym piszemy artykuły”, a tym, co jest istotne
klinicznie, „co jest bardziej znaczące dla konkretnej osoby”.
Podkreśla,
że „wysokie ACE może przyczynić się do takich (negatywnych)
oczekiwań, zwłaszcza jeśli obejmują one nadużycia lub
zaniedbania ze strony opiekunów. Przewlekły stres i niezdrowe próby
radzenia sobie z nim same mogą w rzeczywistości prowadzić do
negatywnych rezultatów, a nie tylko (wysoka) liczba ACE.”
Rains
powiedział, że termin „stres toksyczny” stał się popularny,
ale dokładniej byłoby powiedzieć, „Stres chronicznie niezadbany”.
Rains
przytacza pracę Dr. Jack P. Shonkoff i Andrew S. Garner, pediatrów,
którzy zdefiniowali stres toksyczny jako „trzecią i najbardziej
niebezpieczną formę reakcji na stres”, w artykule zatytułowanym
„The
Lifelong Effects of Early Childhood Adversity and Toxic Stress”,
opublikowanym w czasopiśmie Pediatrics
w
2012 r. „Toksyczny stres może wynikać z silnej, częstej lub
długotrwałej aktywizacji systemów reakcji na stres w organizmie
przy braku buforującej ochrony wspierającego, dojrzałego związku”.
„Weźmy
dwoje dzieci, które doświadczają takiego samego stresu”,
wyjaśnia Rains. „Jedno z nich może mieć rodzica, który jest w
stanie pomóc systemowi reagowania wrócić do normy, a drugie może
pozostać zestresowane bez systemu wsparcia, który może ponownie
poczuć się bezpiecznie. Ten przewlekły stres może prowadzić do
efektów toksycznych.”
W
jaki sposób efekty toksyczne mogą szkodzić dzieciom: „Uaktywnia
się reakcja na stres pourazowy. Zazwyczaj mamy do czynienia z traumą
i to mija. Poziom stresu wraca do normy. Kortyzol wzrasta i opada.
Czujemy się dobrze. Częścią regulacji odporności dziecka jest
przebywanie w związku, który może je chronić, zapobiegając
stresowi i łagodząc go. Jeśli tak się nie stanie, a reakcja na
stres pozostanie aktywna… jeśli poziom stresu nie opadnie, mogą
wystąpić efekty toksyczne w układzie nerwowym, hormonalnym,
odporności, emocjonalnym i behawioralnym ”- pisze Rains.
Obezwładnienie
stresem, przy braku uspokojenia, jest tym, co pozbawia
człowieka/dziecko jednego lub więcej z czterech oczekiwań: że
jest bezpieczne, zdolne, kochane, a życie ma sens. Znalezienie
sposobu na odzyskanie tych oczekiwań jest tym, co „odzyskanie
odporności” oznacza w praktyce.
Rains
nie opiera się wyłącznie na wynikach (testy ACE lub
odporności), choć przyznaje, że badania przesiewowe pomagają
zidentyfikować dzieci i rodziny, które mogą potrzebować wsparcia
i ewentualnej interwencji.
Zamiast
tego opowiada się za podejściem, które bada, na ile dana osoba
czuje się bezpieczna, współczująca, zdolna i znacząca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za komentarz - twoja opinia/zdanie jest dla mnie ważne !