WŚCIEKŁOŚĆ #Czarny Protest

Jest czarny protest i strajk.

Przebrała się miarka i cierpliwość jest skończona.

Obecny protest przeciw projektowanej ustawie dotyczącej kobiet oraz ich macierzyństwa jest sygnałem sprzeciwu wobec całej masy niegodziwości jakich od długich lat doświadczają kobiety w naszym kraju.

Niegodziwości pokazywanych palcem organizacji kobiecych, dziennikarek, rzeczniczek i rzeczników, lecz niestety widzianych jedynie chwilowo, przelotnie, głównie, kiedy pojawia się jakaś Europejska komisja.

Ja widzę w tym słuszną wściekłość, furię, a nie tylko gniew.

I dobrze, bo inaczej nie dociera. Przetransformowana wściekłość jest wielką i pozytywną mocą asertywności, stawiania granic i skutecznej obrony.

Ten krótki teledysk oddaje moim zdaniem wyraz tej własnie energii:

#czarnyprotest from Angela Cekin on Vimeo.

Ponad 13 lat temu przełożyłem na j. polski i jednocześnie namówiłem kolegę-wydawcę do wydrukowania książki amerykańskiej analityczki jungowskiej Lindy Schierse Leonard pt.: „Zraniona kobieta”.

Książka jest wciąż i wciąż aktualna i serdecznie polecam wam fragmenty o wściekłości wyciągnięte z pamięci twardego dysku …

(największą nagrodą dla mnie były podziękowania pewnej kobiety za sprawienie, że ta książka jest dostępna w języku polskim)

Powiedz tym zacnym,

światowym mężczyznom,

że nim będą mogli spojrzeć ci w oczy
muszą zebrać

dojrzałe grona twej nienawiści

i zaorać pole furii

Cecil BØDKER

Wściekłość może uwolnić zranioną kobietę ponieważ rana w swym centrum jest kłująca i piekąca. Niektóre kobiety wypierają związany z tym ból i gniew. Wówczas gniew zwraca się do wnętrza, przeobrażając się w choroby ciała lub w depresyjne, samobójcze myśli, które paraliżują życie i kreatywność. Inne kobiety pozwalają ujawnić się wściekłości, lecz niszczą przez to związki z ludźmi. Ich własny ból rani innych. Bez względu na to, w którą stronę zostanie skierowana wściekłość, nie posiada ani celu, ani formy i jest wybuchowa. Zawiera jednak potężną energię, która wykorzystana pozytywnie, może uwolnić kobiecy potencjał. Wściekłość może okazać się decydującą siłą w procesie rehabilitacji ojca i transformacji kobiecości. (...)

Wściekły rudy koń (ze snu) symbolizował dziką, nie ukierunkowaną energię, zaś śniąca była nią przerażona.

Ten strach przed wściekłością jest wspólną cechą wielu kobiet. Jeśli jej ojca porywała wściekłość, to córka pozostaje z problemem nie zintegrowanego gniewu ojca. Jej udziałem były doświadczenia niekontrolowanych, budzących przerażenie wybuchów. Wściekłość ojca może być także tłumiona: albo w sposób pasywny, pozbawiony asertywności, albo wskutek sztywnej samokontroli. W żadnym z tych przypadków nie występuje właściwy wzór postępowania z gniewem. Ani stłumienie wściekłości, ani niekontrolowane wybuchy nie mogą efektywnie wyrażać pełni mocy oraz energii tej emocji. Ojciec, który gubi się we wściekłości, zdradza archetyp ojca w takim samym stopniu, w jakim zostaje zaburzony porządek, stabilizacja i zaufanie do świata. Zagrożony zostaje również stosunek kobiety do seksualności i twórczych sił nieświadomości. Inne oraz nieznane często budzą raczej strach niż fascynację. Twórcza energia, która emanuje z seksualności oraz z kontaktu z tajemniczymi zagadkami, budzi podejrzenia i wytwarza paraliż. Co więcej, jeśli wściekłość ojca była w doświadczeniu kobiety patologiczna, to często podejrzewa ona, że jej własna wściekłość jest również patologiczna. Żeby z kolei uniknąć konfrontacji z tą potężną i prawdopodobnie patologiczną mocą, taka kobieta często maskuje swoją wściekłość.

Wściekłość można zamaskować na wiele sposobów. Jeden z nich to uzależnienia. Gdy ktoś jest pijany, to może ujawnić wściekłość, jednak dzieje się to bez świadomej i odpowiedzialnej akceptacji tej emocji. Przejadanie się może być kolejnym sposobem na rozrzucanie dookoła siebie własnej wagi. Wściekłość często ukrywa się w ciele. Wiele kobiet cierpi z powodu hipochondrii, doświadczając fizycznej słabości i chorób, które w rzeczywistości zasłaniają uwięzioną energię. Bóle głowy, pleców, wrzody, kłopoty z jelitem grubym i żołądkiem często znikają, kiedy zaakceptuje się gniew. Depresja, stan w którym wydaje się zanikać cała energia człowieka, jest kolejnym fortelem wściekłości. Napady strachu często stanowią przykrywkę dla gniewu, który pozostawia daną osobę trzęsącą się z bezradności. Tendencje samobójcze skrywają morderczy gniew skierowany przeciw sobie, a w formie emocjonalnego szantażu ukrywają gniew w stosunku do innych. Wiele kobiet ukrywa swą wściekłość stosując seksualne uwodzenia i/lub odrzucenie. Niektóre prowokują gniew u innych osób, pozwalając, by zamiast nich ktoś inny go wyrażał. Gorzka, cyniczna postawa, która streszcza się w słowach, że mężczyzna jest tyle wart, ile jego konto jest rodzajem gniewnego odwetu za usytuowanie kobiet w pozycji zależnej. To wiąże się z przymusem robienia zakupów i wydawaniem pieniędzy angażującym czas i energię. Obsesyjne poczucie winy także kryje w sobie wściekłość, gdyż jest podobne do nieustannego wymierzania sobie kary. Kolejny sposób maskowania gniewu wiedzie przez postawę wszystkowiedzącej, która onieśmiela innych. Często towarzyszy tej postawie wyrażanie krytyki, która nie jest emocjonalnie adekwatna do sprawy i stawia osobę krytykowaną w beznadziejnym położeniu. Męczennictwo, ascetyzm, purytańska etyka pracy, duma z własnego poczucia obowiązku i odpowiedzialności, mogą również być sposobami ukrywania gniewu. Podobnie może być z bezczelną, przekonaną o swoich racjach postawą, która oznajmia: "Jestem, jaka jestem", będąc jednocześnie przepełnioną obawami związanymi z ryzykiem okazania wrażliwości.

Kobiety-puelle będą się raczej obawiać ognistego gniewu płynącego z własnej stanowczości. Tak często docierały do granic własnych możliwości uspokajając innych, dostosowując się i kryjąc gniew pod maską miłej powierzchowności. ... Jednak gniew i tak pojawiał się w którejś z wymienionych form. Kiedy mijał, czuły się odseparowane od samych siebie, a także oszukane. Oddając swoją energię innym, słabną i tracą własne centrum, czują się pozbawione sił i bezradne. Wściekłość może być także tłumiona pod zbroją Amazonki, która wydaje się być postacią silną i tworzy mur pomiędzy sobą a innymi. Ale pozytywna moc wściekłości zostaje stracona, ponieważ zbroja zagradza jej drogę. W obu przypadkach wściekłość musi zostać rozpoznana i uwolniona, zanim będzie można ją przekształcić. (…)

W baśni „Żabi król” dokonuje się transformacja, ponieważ księżniczka bierze w końcu odpowiedzialność za swe kobiece uczucia i je wyraża. W akcie wściekłości wybawia żabę i przekształca ją w księcia. Kiedy domaga się swych praw i rzuca żabą o ścianę, żaba staje się jej ukochanym. A zatem możliwość bliskiego związku współgra z wyrażaniem wściekłości.

Współczesne kobiety muszą to robić nie tylko w życiu osobistym, ale także na poziomie kulturowym. W dzisiejszych czasach wiele kobiet jest rozgniewanych faktem, że kobiece wartości są poniżane. Kobiety muszą stanowczo domagać się swoich praw, które wypływają z ich kobiecego doświadczenia, a to może owocować wybuchami gniewu. Niektóre “kulturowe żaby” (zbiorowe projekcje i przesądy) muszą zostać ciśnięte o ścianę. Jednak ekspresja gniewu nie może wyrażać wyłącznie siły, lecz powinna być także uformowana i efektywnie ukierunkowana. Świadomość własnej energii oraz umiejętność jej stosowania może z kolei powstrzymać kobiety od składania fałszywych obietnic, które utrzymują je w bezradności. Ucząc się obcować ze swoją wściekłością, kobiety mogą podnieść poziom świadomości związanej z nierozpoznaną wściekłością kolektywną, która w swej skrajnej postaci prowadzi do wojen i prześladowań.

„Żabi król” jest opowieścią o nagłym pojawieniu się gniewu, gniewu, który może być początkiem świadomości. Kiedy jednak kobiety zaczynają być świadome swego gniewu, to odpowiedzialność wymaga, aby nadać mu formę i kształt.