WIERSZ Thich Nhat Hahn'a

Thich Nhat Hahn

Poniżej wiersz (który moim zdaniem wyraża esencję Głębokiej Demokracji) w wersji angielskiej a obok w moim przekładzie ... polecam :)

Please Call Me by My True Names

Nazywaj mnie proszę, prawdziwymi imionami




Do not say that I'll depart
tomorrow because even today I still
arrive.

Nie mów, że jutro wyjadę,
bo nawet dziś jeszcze
przyjeżdżam.

Look at me; I arrive in every second
to be a bud on a Spring branch, to
be a tiny bird, whose wings are still
fragile, learning to sing in my new
nest, to be a caterpillar in the heart
of a flower, to be a jewel hiding
itself in a stone.

Spójrz; z każdą sekundą przybywam
żeby być pąkiem na wiosennej gałązce, by
stać się ptaszkiem, o skrzydłach tak bardzo
kruchych, co uczy się śpiewu w mym nowym
gnieździe, żeby zaistnieć gąsienicą w sercu
kwiatu, klejnotem, co skrywa się
w kamieniu.

I still arrive, in order to laugh and
to cry, in order to fear and to hope.
The rhythm of my heart is the birth
and death of all that are alive.

Zatem przybywam, aby śmiać się i
płakać, by lękać się i żeby mieć nadzieję.
Rytm mego serca to narodziny
oraz śmierć wszystkiego co żywe.

I am the mayfly metamorphosing
on the surface of the river. I am
also the grass-snake, who,
approaching in silence, feeds itself
on the frog.

To ja - jętka w metamorfozie
na powierzchni rzeki. Jestem
także zaskrońcem, który
nie mącąc ciszy podkrada się i
spożywa żabkę.

I am the child in Uganda, all skin
and bones, my legs as thin as
bamboo sticks.

I am also the merchant of arms,
selling deadly weapons to Uganda.

Jestem dzieckiem z Ugandy, sama skóra
i kości, me nóżki chude jak
łodygi bambusa.

I to ja jestem handlarzem śmierci
wysyłającym broń do Ugandy.

I am the 12-year-old girl, refugee on
a small boat , who throws herself
into the ocean after being raped by
a sea pirate.

I am also the pirate, my heart not
yet capable of seeing and loving.

Jestem polityczną uchodźczynią, uciekającą
łódką, 12-letnią dziewczynką, co rzuca się do
oceanu po tym jak zgwałcił ją
morski pirat.

Jestem również tym piratem, o sercu, co\
nie potrafi jeszcze zobaczyć i pokochać.

I am also a member of politburo,
with plenty of power in my hands.

I am also the man who has to pay
his "debt of blood" to my people,
dying slowly in forced labor
camp.

Jestem też członkiem politbiura
dzierżącym ogrom władzy.

Jestem także człowiekiem, który musi spłacić
"daninę krwi" rodakom,
i który powoli umiera w gułagu.

My joy is like Spring, so warm it
makes flowers bloom in all walks
of life.

Radość moja jest jak Wiosna, swym ciepłem
budzi kwiecistość na wszystkich drogach
życia.

My pain is like river of tears - so
full it fills up all the four oceans.

Mój ból, to rzeka łez – wypełnia
po brzegi wszystkie cztery oceany.

Please call my by my true names so
that I can hear at the same time all
my cries and my laughs, so that I
can see that my joy and pain are
but one.

Nazywaj mnie proszę, moimi prawdziwymi imionami tak,
bym mógł usłyszeć wszystek
mój płacz i śmiech na raz,
bym mógł dostrzec, że moja radość i ból to
jedno.

Please call me by my true names so
that I can become awake, so that
the door of my heart be left open,
the door of Compassion.


Przywołuj mnie proszę prawdziwymi imionami,
bym mógł się przebudzić i żeby
brama mojego serca otworzyła się,
brama Współczucia.

spolszczył Robert Palusiński

o tym w jakich okolicznościach powstał wiersz słowami autora. Thich jest wietnamskim uchodźcą -w komentarzu mówi o zgwałconej 12 letniej uchodźczyni i o piracie, który ją zgwałcił i o sobie - jako trzeciej postaci uczestniczącej w tym ...

"It is said that
half the boat people die in the ocean. Only
half arrive at the s...hores in Southeast Asia, and even then they may
not be safe.
There are many young girls, boat people, who are raped by sea pirates.
Even though the United Nations and many countries try to help the government of Thailand prevent that kind of piracy, sea pirates continue to inflict much suffering on the refugees. One day we received a letter telling us about a young girl... on a small boat who was raped by a Thai pirate. She was only twelve, and she jumped into the ocean and drowned herself. When you first learn of something like that, you get angry at the pirate. You naturally take the side of the girl. As you look more deeply you will see it differently. If you take the side of the little girl, then it is easy. You only have to take a gun and shoot the pirate.
But we cannot do that. In my meditation I saw that if I had been born in the village of the pirate and raised in the same conditions as he was, there is a great likelihood that I would become a pirate. I saw that many babies are born along the Gulf of Siam, hundreds every day, and if we educators, social workers, politicians, and others do not do something about the situation, in twenty-five years a number of them will become sea pirates. That is certain. If you or I were born today in those fishing villages, we may become sea pirates in twenty-five years. If you take a gun and shoot the pirate, all of us are to some extent responsible for this state of affairs. After a long meditation, I wrote this poem. In it, there are three people: the twelve-year-old girl, the pirate, and me. Can we look at each other and recognize ourselves in each other?

Thich Nhat Hahn