Pradawna symbolika pługa i orki

 

Na obrazie, a właściwie naskalnym dziele, pochodzącym sprzed prawie czterech tysięcy lat, widzimy postać człowieka, który orze pole podążając za parą zwierząt zaprzęgniętych w jarzmo. Są tu pary: człowiek i zwierzę, fallus i drzewo, pług i bruzda. Pradawny artysta przekazywał tutaj obrazy potężnej magii, która pozwala przekazać zaoranej ziemi esencję płodności i wegetacji.

Wprowadzenie orki do kultury człowieka około 9000 lat temu oznaczało przejście od życia nomadycznego do osiadłego i związanej z tym uprawy ziemi. Orkę zawsze opisywano językiem i obrazami związane z seksualnością. Pierwotnie kij lub motyka, a później pług, w mityczny sposób symbolizował przekaz męskiego nasienia zapładniającego boską, żeńską glebę. Starożytny sumeryjski hymny oddaje zmysłowo i dosadnie wydźwięk owego Hieros Gamos czyli świętego małżeństwa niebios i ziemi, których potomstwo jest plonem lub zbożem.

“Kto przeora moje pole na wzgórzu? Kto zaorze moją wilgotną glebę?” - nawołuje Innana. Jej ukochany Dumuzi odpowiada niczym “wzwiedziony cedr”. Namiętność, która wybucha, gdy się kochają, sprawia, że ziarna przy nich rosły wysoko a ogrody kwitły bujnie.

Ten pradawny mistycyzm i magia orki oraz zasiewów pokazywał, że dawno temu ludzie bardziej współpracowali z tajemnicą płodności Matki Ziemi, niż z niej korzystali.

Rytuały erotyczne obecne podczas zasiewów i sadzenia odzwierciedlały kosmiczną orkę bruzdy w seksualnym zjednoczeniu mężczyzny i kobiety, co symbolicznie kanalizowało libido w owocowanie ziemi. Z tego powodu wiele wiosennych festiwali i świąt związanych z orką kojarzy się z deszczem, który reprezentuje niebiańską penetrację i zasiew.

W tradycjach ludowych rolnicy ze swymi partnerkami kochali się na polach lub nowożeńcy przygotowywali tam swoje małżeńskie łoże, aby zapewnić płodność własną oraz ich ziemi. Symboliczne małżeństwo wodza, króla lub zdobywcy z Ziemią jako boską małżonką często było realizowane w relacji seksualnej z partnerką lub świętą hierodulą co miało zapewnić obfite plony oraz płodność królestwa jako całości.

W ten sposób ludzka płodność współgrała z płodnością Ziemi. …

Jednak pierwotne rozszczepienie ziemi może być również postrzegane jako zranienie dziewiczej Ziemi. Ziemia wielokrotnie orana i obsiewana, nigdy nieregenerowana, może się wyczerpać i jałowieć. Technologia zdystansowała wzajemną bliskość człowieka, ziemi i bestii przedstawionych w prostocie naskalnego rytu. Mówimy o degeneracji ziemi, a nawet gwałcie na niej dokonanym.

Podobnie jak orka reprezentuje zmagania ludzkości podnoszenia gleby z jej pierwotnego stanu do cywilizowanej uprawy, tak samo wywołuje ona wyrwanie świadomości z pierwotnej podstawy psychicznej, by stała się dostępna dla ludzkich wysiłków.
Korelację pomiędzy orką a świadomością oddaje motyw alchemiczny, w którym adept zaczyna orać na zachodzie, schodząc do podziemnego świata, gdzie znika słońce, w krainie duchów, ciemności nigredo, a następnie przemieszcza się w kierunku wschodnim, gdzie wschodzi iluminacja. Ale podobnie jak orka ziemi, tak i praca, wewnętrzny Opus, przetwarzanie gleby nie może być sentymentalne, jest to proces nużącej, wytrwałej pracy, bez pewności, że przyniesie plon.


[ inspiracja: “Księga Symboli”]