"KTO" cierpi ???

"Można zatem stwierdzić, że źródłem cierpienia jest to, co w człowieku autentyczne, a zarazem naiwne jak dziecko." M L von Franz

 Jedna z najważniejszych nauk, jakimi dzieli się Arnold Mindell, to zauważenie i wykazanie, że cierpi zasadniczo jedna z 'części' człowieka, a rzadko kiedy "całość"...

 M L von Franz w niżej cytowanym fragmencie wskazuje, że często jest nim (wewnętrzne) dziecko. W mojej książce o Cieniu, w rozdziale o archetypie dziecka, wskazuję na fakt, że przy pracy z "wewnętrznym dzieckiem" lub z symbolem dziecka ze snu, bardzo często pomijana bywa "ciemna" strona tego archetypu i jego odpowiednika w psyche.

 "Powiedziałabym, że dziecko jest źródłem cierpienia w osobie dorosłej; to ono cierpi, ponieważ z pozycji części dorosłej można brać życie takim, jakie jest i dlatego nie cierpi się tak bardzo. Cierpienia z dzieciństwa są najgorsze — to jest prawdziwy ból — choć może dotyczyć drobiazgów, na przykład tego, że dziecko musi iść spać właśnie wówczas, gdy chce się bawić. Wszyscy pamiętamy katastrofalne rozczarowania, których doświadczyliśmy w dzieciństwie. Patrząc wstecz, wydają się być drobiazgami, ale w dzieciństwie, w tamtych chwilach, była to agonia cierpienia, ponieważ dziecko jest całe i całkowite w swoich reakcjach. Dlatego nawet jeśli zabrana zostanie tylko zabawka, to tak, jakby cały świat został zniszczony. Dzięki Bogu, pojawia się kompensacja i pięć minut później dziecko zajmie się czym innym i znowu będzie się śmiać, zapominając o tym, co zdarzyło się wcześniej. Ale w dzieciństwie zdarzają się takie straszne tragedie, które pokazują, że wewnętrzne dziecko jest prawdziwą częścią, a prawdziwa część jest tym aspektem, który cierpi, tym elementem, który nie potrafi przyjąć rzeczywistości lub która wciąż reaguje w dorosłej osobie jak dziecko, mówiąc: "Chcę tego wszystkiego, a jeśli tego nie dostanę, to będzie koniec świata. Wszystko zostanie stracone". To jest prawdziwy rdzeń osoby, który pozostaje zarazem źródłem cierpienia. Można zatem stwierdzić, że źródłem cierpienia jest to, co w człowieku autentyczne, a zarazem naiwne jak dziecko. Wielu dorosłych odszczepia tą część i w ten sposób zaprzepaszcza proces indywiduacji, gdyż może on funkcjonować wyłącznie w sytuacji, gdy akceptuje się tę część oraz cierpienie, jakie się z tym wiąże."

 Marie Louise von Franz "The problem of the puer aeternus" (str. 74)